mei 2017

"Jongelingen"

Een indiaan, een cowboy, een bouwvakker, een politieman, een motorrijder; opeens verschenen ze zingend op onze TV eind zeventiger jaren en nog vaak daarna. U weet het nog wel, Wai Em Siej Ee zongen ze: YMCA! Het lied richt zich op de jongeman die berooid in de grote stad komt en wordt opgeroepen naar de YMCA te gaan waar hij goedkoop kan slapen, eten en zich verschonen en leuk gezelschap ont moet. Ik moest hier aan denken toen ik in ons nieuwe fotoboek een afbeelding zag van een groep jongemannen uit 1937. Zij poseren in het zondagschooltje aan het Gein. Het zijn de leden van de Christelijke Jongemannen Vereniging (CJV) van Weesperkarspel. Laat CJV nu hetzelfde betekenen als YMCA (young men christian association): een wereldwijde organisatie van christelijke - lees protestantse - jongeren, waar ook de Nederlandse CJV lid van is. Zoals uit het lied blijkt, runnen ze ook een soort hotels.

In Weesperkarspel bleef de activiteit beperkt tot regelmatig bijeenkomen, bijbellezing en bespreking, spelletjes en een jaarfeest met vaak een zelf ingestudeerd toneelstuk. Ook was er wel eens een uitje. Dit soort verenigingen was tot ver in de jaren vijftig met name op het platteland erg populair. Veel vertier was er niet en je kwam samen met mensen uit je eigen groep/ kerk. In de jaren zestig, als de TV algemeen wordt en ontkerkelijking toeneemt, gaan dit soort organisaties veel minder een rol spelen.

Verderop in het fotoboek staat een leuke foto uit 1947 van een groep van de CJPB (christelijke jongeren plattelandsbond) een soortgelijke organisatie als de CJV, die een uitje hebben naar Zandvoort. Het dorp, waar ik vandaan kom, kende ook deze verenigingen.

Mijn moeder leidde de meisjesvereniging en ik weet nog goed hoe avond aan avond de dames bij ons thuis onder haar leiding het lied Peter van Sweet Sixteen (Wie maakt dat ik niets meer lust...)met behulp van een grammofoonplaatje probeerden in te studeren voor het jaarfeest en hoe ook het toneelstuk Zomerzotheid op het programma van de Plattelandsjongeren stond. Tegenwoordig kun je de samenbindende kracht van al die verenigingen van vroeger wel eens missen, gelukkig heeft Driemond nog een rijk verenigingsleven. ( In het najaar verschijnt er een nieuw deeltje in de groene boekjesreeks over verenigingen van toen.)

Tjark Keijzer