April 2018

Verzet

Een cel is maar twee meter lang

En nauw twee meter breed.

Wel kleiner nog is het stuk grond

Dat ik nu nog niet weet,

Maar waar ik naamloos rusten zal,

Mijn makkers bovendien.

Wij waren achttien in getal.

Geen zal de avond zien.

Misschien kent u deze regels; het eerste couplet van het gedicht: “De achttien doden” van Jan Campert, geschreven in 1941 naar aanleiding van het doodschieten door de Duitsers van 15 strijders van de verzetsgroep “De Geuzen” en 3 leiders van de Februaristaking. De Geuzen werden al 4 dagen na het begin van de bezetting opgericht in Vlaardingen. Velen waren lid van de wandelsportvereniging Flardinga en konden al wandelend plaatsen van Duits afweergeschut, vijandelijke opslagplaatsen enz. bespieden en de informatie doorgeven aan de Engelsen. Het verzetswerk werd in het begin van de oorlog misschien te licht opgevat en toen iemand zijn mond voorbij sprak werden honderden Geuzen opgepakt. De Duitsers wilden een voorbeeld stellen en veroordeelden er 18 tot de dood. Drie waren minderjarig en voor hen werden de drie Februaristakers terechtgesteld.

Deze staking brengt me bij Weesperkarspel. In februari 1941 ging niet alleen Amsterdam massaal plat, maar ook bedrijven in diverse andere plaatsen deden mee, waaronder Van Houten, toen nog op het grondgebied van Weesperkarspel en ook las ik ergens dat personeel van de Sluisfabriek meedeed. Die staking moet in zo’n kleine gemeenschap wel veel impact hebben gehad. Hopelijk zijn er nog Driemonders die uit verhalen van ouders en grootouders, of uit eigen ervaring hier iets meer over kunnen vertellen. Graag hoor ik dat dan!

Kortgeleden, 11 april, heeft weer de verzetsherdenking op het kerkhof alhier plaatsgevonden waar ook de schoolkinderen bij aanwezig waren. Uit het verhaal hierboven is weer eens duidelijk dat onze vrijheid en democratie niet vanzelfsprekend zijn. Lees ook nog eens “De oorlog zo dichtbij” in de dorpskrant van april 2016.

Tjark Keizer