DE WATERLEIDING

november 2019

Bittere kou; mannen met duffelse jassen aan en petten op, slepen met haken aan lange stokken grote stukken ijs aan de kant. Ze staan op de rand van een groot, bevroren bassin en achter hen rijst een 70 meter hoge toren op. Dit beeld kon je in de eerste helft van de vorige eeuw in strenge winters zien op het terrein van het pompstation van de waterleiding aan de Provinciale weg. De toren is verdwenen, er zijn sinds 1976 nieuwe gebouwen en de open bassins zijn overdekt. 

De mannen die dat zware werk deden, zijn met pensioen of allang overleden. Vele handen hielden het pompstation draaiende, waar men nu, in onze geautomatiseerde tijd, met slechts weinig mensen toe kan.

Pompstation Weesperkarspel is de officiële naam, en daarmee nog de enige tastbare verwijzing naar onze voormalige gemeente. Maar de band met het bedrijf leeft nog voort in de talrijke families die er werkzaam waren;  vaak van vader op zoon. Namen als Verbrugge, Attema, Griffioen en Vos trof je veelvuldig aan.

In 1886 werd het pompstation gebouwd met de bedoeling gereinigd Vechtwater naar Amsterdam te voeren. De stad betrok al sinds 1853 schoon water uit de duinen, maar de vraag naar water was te groot en dus werd er besloten tot de bouw in Weesperkarspel. Door een natuurlijke zandophoging bleek het een geschikte bouwplaats. Het water uit de Vecht werd steeds viezer en zo wordt sinds 1929 water uit het Loosdrechtse plassengebied betrokken.

Meer dan een eeuw heeft “De Waterleiding” een belangrijke rol in ons dorp gespeeld. Het leek De Historische Kring Driemond daarom een goed idee om deel 9 uit de reeks groene boekjes: “ Geschiedenis van Driemond en omstreken” te wijden aan het pompstation Weesperkarspel en daarin onder andere een aantal vroegere werknemers aan het woord te laten. Het boekje bevat mooie historische foto’s zoals van de mannen die het ijs uit de bezinkingsbassins halen en u kunt het voor € 5,- o.a. bij de Historische Kring en de fa Bleijenberg kopen.

Tjark Keijzer