Volkstuinen

“Stil grijs weer, stille regen in zachte druppeltjes. Als je een dag niet bent geweest zie je pas hoe goed alles groeit. Vooral na de regen. De sla is van gelig, lichtgroen geworden en de blaadjes beginnen al kropachtig naar elkaar toe te vouwen. De tuinbonen zijn vijftien centimeter hoog en de tweede lichting staat al in de bak een paar centimeter boven de aarde. Het bedje met de sjalotjes staat vol bundeltjes groene sprietjes.”

Volkstuinen in Driemond

Zelf ben ik moestuinier bij onze Driemondse vereniging en kan me helemaal invoelen in de beschrijving die Jan Wolkers geeft als hij op Koninginnedag 1974 over zijn volkstuin in Amsterdam-Zuid loopt. Je hebt gespit, gemest, gezaaid en geschoffeld en dan beloont de natuur je met al dat moois en lekkers! In het midden van de 19e eeuw zagen sociaal bewogen vooruitstrevende mensen dat ook en bedachten dat het heel goed zou zijn als de arbeidersgezinnen die in de steden in bedompte, slechte woningen huisden een plek buiten zouden hebben om eraan te ontsnappen en er ook nog hun eigen vers voedsel konden verbouwen.

Zo richtte de Vereeniging tot ’t Nut van het Algemeen in 1838 de eerste volkstuinvereniging in Nederland in Franeker op en al spoedig volgden er meer; vooral in de grote steden. Momenteel zijn er 240.000 volkstuinen en 1000 verenigingen. In de Eerste Wereldoorlog ontstond ook in Nederland een voedseltekort en zorgde de gemeente Amsterdam ervoor dat tijdelijk braakliggende terreinen gereed werden gemaakt voor volkstuinen. Ook in de Tweede Wereldoorlog werd veel gebruik gemaakt van de tuintjes. In 1929 richtten fabrieks-, haven- en spoorwegarbeiders de volkstuinvereniging Linnaeus op en vanaf 1932 tuinierden ze aan de Oostelijke Ringdijk in de Watergraafsmeer. Begin zeventiger jaren begon Amsterdam
hier het Wetenschappelijk Centrum Watergraafsmeer en moest een groot deel van de tuinen verdwijnen.De vereniging kreeg toen in 1973 het terrein bij ons in Driemond en vieren dus dat ze hier nu 40 jaar zitten met hun prachtige tuinen. Ga er vooral eens kijken!

Een deel van de tuinders mocht aanvankelijk in de Watergraafsmeer blijven en richtten de tuindersvereniging Frankendael op. Uiteindelijk moesten zij weg en vonden 12 jaar geleden ook hun plek bij ons dorp.

Tjark Keijzer